Pierwsze zastosowanie efektu tunelowego miało związek z wyjaśnieniem rozpadu jąder atomowych przez Georga Gamowa. Pracował on nad obliczeniami dotyczącymi emisji jądra helu.
Wyniki obliczeń wykonanych przez Gamowa pokrywały się z wynikami znanymi z przeprowadzanych doświadczeń. W wyniku jego pracy został wyprowadzony kwantowo-mechaniczny wzór, który pozwala na wyjaśnianie mierzonych szybkości pewnych rozpadów radioaktywnych. Miało to ogromny wpływ na rozwój badań nad efektem tunelowym.
W przypadku obliczeń wykonywanych przez Gamowa, cząstki emitowane w reakcjach miały znacząco mniejsze energie niż wysokość bariery potencjału, która otacza jądro.
W warunkach laboratoryjnych prawdopodobieństwo zajścia takiego efektu jest bliskie zeru. Wiadomo jednak, że efekt tunelowy ma miejsce na co dzień i to na dużą skalę.
Przykładem może być fuzja nuklearna jąder atomów w atmosferze słońca. Temperatura towarzysząca takim procesom musiałaby być znacznie wyższa, aby fuzja spełniała prawo Coulomba [1-4].
Źródła:
[1] T. Kwapiński, M. Krawiec, M. Jałochowski, STM tunneling through a quantum wire with a side-attached impurity, Phys. Lett. A372, 154 (2008).
[2] K. Juszczyk, Skaningowa mikroskopia tunelowa STM, Wydział Elektrotechniki, Informatyki i Telekomunikacji Uniwersytetu Zielonogórskeigo, 2006.
[3] I. W. Sawieliew, Wykłady z fizyki tom 3, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994.
[4] Mark E. Tuckerman, Predicting energy levels and probabilities: The Schrödinger equation, 4.11.2011 r. , [dostęp: 20.08.2020 r.]